“Aşk ateşidir ki neyin içine düşmüştür, aşk coşkunluğudur ki şarabın içine düşmüştür. Ney dosttan ayrılan kişinin arkadaşı, haldaşıdır. Onun perdeleri, perdelerimizi yırttı. Ney gibi hem bir zehir, hem bir tiryak, ney gibi hem bir hemdem, hem bir müştak kim gördü? Ney, kanla dolu olan yoldan bahsetmekte, Mecnun aşkının kıssalarını söylemektedir. Bu aklın mahremi akılsızdan başkası değildir.”
Burada kendimce bir yorum yapmak gerekirse aşkın insanda bıraktığı etkilerin acı olduğu ve aşka kapılan kişinin hiç bir şeyi gözünün görmediği sadece içindeki aşkıyla yaşadığından bahsedilir.
Edebi Günlüklerim 