SITKI

Sıtkı, 1896 yılında Sorgun’a bağlı Tiftik köyünde dünyaya gelmiştir. Babası Hüseyin Efendi’dir. Adını mahlas olarak kullanan Sıtkı, soyadını Gök olarak almıştır. İlk tahsilini köyünde Hafız Hoca’dan dini bilgiler alıp Kur’an-ı Kerim öğrenerek yapmıştır.

Şair, Konya’da yaptığı medrese tahsilinin sonrasında Sorgun’un çeşitli köylerinde imamlık yapıp Arapça ve Türkçe hocalığı gibi resmi görevlerde bulunarak sayısız öğrencinin yetişmesine vesile olmuştur. 1961 yılında köyünde vefat eden şair imamlık ve öğretmenlik meslekleri dışında köyünde çiftçilik de yaparak geçimini temin etmiştir. Sıtkı, Kadiri tarikatına bağlı olarak şiirlerinde dinî-tasavvufî konuları işlemiş ve tarikat toplantılarında da bu şiirleri ezgili olarak okuyarak çevresinde tanınan biri haline gelmiştir.

Şair’in yaptığı görevler ve oluşturduğu çevre onun eserlerine yansımasını kaçınılmaz yapmıştır. Bu nedenle şiirlerin geneli ya da hepsi dinî- tasavvufî konuları içerir. Sıtkı’nın şiirleri koşma tarzında olup 7,8 ve 11’li hece ölçüsüyle yazılmıştır. Şiirlerinde Kadîrî tarikatına bağlanışını, tarikatı ve şeyhini işler. Bu şiirleri tarikat toplantılarında İlâhî türünde bestelenerek okunması onun ”Dinî- Tasavvufî Türk Edebiyatı geleneğine” bağlı bir şair olduğunu göstermektedir.

”Ey gönül sen yine gafil mi oldun

Emmâre dağının dumanı geldi

Seherlerde yan yalvar Allah’a

İstiğfar etmenin zamanı geldi

Zay etme farzı ey gönül aman

Silmezsen dumanı hâllerin yaman

Tevhid tokmağıyla silinir duman

İllallah demenin zamanı geldi

Dedi âşık hele acele etme

Sakın ha nefsinin izine gitme

Aman seherlerde uykuda yatma

Gece ağlamanın zamanı geldi

…

Sırru’l-Aziz Tevhid kapısın açtı

Dalının ihvanı selleri taştı

Aişe bacıdan himmet erişti

Sıtkı,dizleriyin dermanı geldi”( Oğuz 1994:145-149, Doğan 1988:338-341)

Kaynakça: Açıköğretim Kaynakları

İlâhî: Tekke şiirinde dini ve ahlaki ilahi fikirler içeren şiirlere denir.